Bu resimlere bakınca aklıma Pamuk Prenses’in Yedi Cüceleri geliyor.
Hafta sonu cumartesi Polonezköy’de çekildi bu resimler. Dışarı çıkmasan olmaz, çocuk hafta içi evde hapis hayatı yaşıyor resmen. Dışarı çıksan Duru’nun yedek kıyafetiydi, yemeğiydi, yoğurduydu, mamasıydı, beziydi derken hiçbir şeyi atlamak istemesem de arada unuttuğum şeyler oluyor. Bu gezimizde de Duru’nun şapkasını almayı unutmuşum.
Orası genellikle gölgeydi ama artık yürümek istediğinden çayır çimenlik alan bir süre sonra öğle güneşi almaya başladı. Bir de ördekleri kovalamaya bayıldı. Ördekler nereye, bizimki oraya…
Ben de çareyi Duru terlediğinde sırtına koymak üzere yanıma aldığım tülbenti kafasına monte etmekte buldum. Pek de güzel oldu Ayşe Teyze:)
Şimdi baktım resimlere Pamuk Prenses’in Yedi Cücelerine benzemiş Duru. Son zamanlarda iyice kilo verdiğimden benden Pamuk değil ancak Kabuk Prenses olur, dolayısıyla ben de bizim masalımızın adını “Kabuk Prenses ve Yedi Cüceler” olarak değiştirmekte mahsur görmedim:)
