Bulut, Duru’nun ilk arkadaşı. Onlar daha anne karnında iken tanışıyorlar. İş yerinden arkadaşım Seher’le hamilelik süreçlerimizi birlikte geçirmiştik, aramızda yaklaşık 2 ay var. Denir ya, “ben senin kısa pantolonlu halini bilirim” diye, ben de Bulut’un daha anne karnındaki halini bilirim:)
Geçen sene bu zamanlar Bulut doğmuştu, 20 günlük bebekti. Duru’nun da ortalama 1 ayı vardı doğmasına. Zaman su gibi akıp geçiyor. Doğdular, büyüdüler, ayaklandılar da gezmelere bile gidiyorlar…
Epeydir niyetliydik Duru ve Bulut’u karşılaştırmaya. İkisi de ayaklandıktan sonra görüşmemişlerdi. Geçtiğimiz cumartesi kahvaltıda buluşturduk onları. Biz gittiğimizde Bulut uyuyordu. Uyandığında, bizim kız onu görünce pek heyecanlandı, Bulut ağır abi, bu da nerden çıktı der gibi baktı bizim kıza:)
İkisi de ayrı bir alem. Birimizin elinde Duru, birimizin elinde Bulut, kaldırım, merdiven, yol, çimen dere tepe düz gittik. Hava da güzeldi Allahtan, hem çocuklara hem bizlere değişiklik oldu.
Kahvaltıdan sonra Caddebostan sahilde yürüyüş yaptık. Çimenlere saldık çocukları. Benimki sürekli Bulut’u kesti çapkın çapkın, yakın markaja aldı:)
Bulut da daha fazla kayıtsız kalamadı bu duruma, o da güldü bizimkine. Duru daha 6 aylıkken Bulut bizim kızın kafasını ısırıp tadına bakmıştı, bu sefer dokunmayı tercih etti:)
Bir cumartesi günümüz de böyle geçti. Yumuk adam ve göbekli tombik ilk defa dışarı çıktılar birlikte. Duru’nun yaşıtı bir arkadaşının olması güzel, inşallah büyüdükçe iyi anlaşırlar da oynarlar birlikte… Yaşayıp göreceğiz…