Dün, yani pazar günü Emine ve Melih bizdelerdi. Emine bebek beklediğinden beri ilk kez gördüm onu, çok şekerdi. Bizimki yabancıladı, özellikle Melih’i, cici falan dedik ama anlamadı. Saat 11.30 gibi uyudu, onlar gidene kadar da uyanmadı. Zavallı Emineciğin hevesi kursağında kaldı. Duru’nun doğum gününde gelememişti onlar, dolayısıyla gecikmiş bir doğum günü ziyareti oldu. Çok güzel, şarkılı, öğretici bir oyuncak almışlar, kitap şeklinde, sayfalarını çevirdikçe şarkılar çalıyor. Onlar Duru için gelmişti ama bizimki ortalıkta olamadı maalesef…
Neyse, onlar gittikten sonra ben de haftalık işlerim için Duru’yu babasına bıraktım. Benim kucağımda birkaç dakikadan fazla durmayan (emzirmeler hariç) Durucuk, babasının kucağında herhalde yarım saatten fazla oturdu. İkisi balkonda pek bir keyifliydiler. Bir yandan temizlik yapıyor bir yandan da onların oyunlarını izliyordum arada.
Bizim lady büyüyor anlayacağınız…