Duru’ya zehirsiz boyalardan almıştık, birkaç ay oluyor. Birkaç kez ağzına alma teşebbüsünde bulunduğundan biraz ortalarda bulundurmadık. Zaten yanında olduğumuzda kalemlerle oynamasına izin veriyorduk.
Bir süredir ağzına götürmüyor boyaları, tabii gözümün içine bakarak benim tepkimi ölçtüğü bir-iki denemenin haricinde. Dün akşam gözüme baka baka mavi kalemi ağzına götürdü. Öyle olunca ya elinden alıyorum kalemi ya da masadan aşağı indiriyorum. Onun dışında kalemler salondaki masanın üzerinde duruyor artık.
Sabahları kalkar kalkmaz ilk işi masaya oturup boyalarla bir şeyler yapmak oluyor. Beni de oturtuyor yanına “ağaç” diyor, en büyük zevki bana ya da babasına ya da anneannesine ağaç çizdirmek, neden bilemedim.
