Kaç akşamdır saat 2’lerde yatıyorum. Bu sabah çok zor kalktım, aksi gibi Duru’cuk gece birkaç kez uyandı, sıcaktan belki de…
Duru’nun kıyafetini ablam dikiyor, o da gece 2,5’ta yatmış. Sabah aradım, dişi ağrıyordu yine:( Kafamızda bir şey oluşturduk, onu hazırlıyor, eminim ki güzel bir şey çıkacak.
Ben de süslemeler için kes yapıştır işlemlerimi bitirdim.
Menü de oluştu gibi. Dün alışverişin bir kısmını hallettik Serhan’la. Bu akşam da geri kalanını halledeceğim.
Yarın işe gitmek yok. Duru’mun yanında olacağım doğum gününde.
Yarın akşam epey bir şey halletmem lazım. Cumartesi gününe taze pişmesi gerekenleri hallederim.
Öyle böyle derken yine bir şey anlamadan geçip gidiverecek…
1 sene ne çabuk geçiyor…
Bir bakmışım 1 sene daha geçmiş…
Bu telaşı yaşamak çok güzel, umarım bu doğum gününden de alnımın akıyla çıkarım…