Duru artık şarkı söylemeye başladı. Konuşmadığı dönemlerde benim ve Tarkan abisinin:) söylediği bütün şarkıları belleğine almış hanımefendi.
Dün yine yıkadık onu, ağlaya sızlaya. Bu sefer daha az ağladı, daha doğrusu ağlamış olmak için ağladı gibi bir şey. Böyle böyle alışacak, başka yolu yok. Sıcak bir yandan, dün akşam delireceğim sandım sıcaktan.
Balkon kurtarıyor biraz, dün akşam orda da hayat yoktu ya, nem, yapış hava…
Saat 10’a doğru Duru gözlerini ovuşturmaya başladı. Banyo yaptığı için rahatladı da herhalde. Gittik odamıza. Yatağa yattık, şarkı söyledik:) “Durucum Durucum güzel Durucum” şarkısını birlikte söyledik, tek başına da değil, benim de söylememi istiyor. Sonra bir de benim “Tombik tombik tostombik” adlı uyduruk bir şarkım vardı, onu da ezberlemiş meğerse, onu da söyledik birlikte. Hem de makamına uygun söylüyor, şaşırtıyor beni. Müzik kulağı var bu çocukta, o kesin…
Öyle işte, sazlı sözlü bir uykuya geçiş zamanı yaşadık. Duru’yla şarkı söylemek çok keyifli gerçekten…