2 akşam önce uyuyacağız tam, kucağımda, malum… Ben de onu seviyorum bu arada, “Ben kızımı çok seviyorum, benim küçük bebeğim, meleğim” falan diyorum. Birden emmeyi bırakıp kafayı hafiçe kaldırarak “Ben küçük bebek değilim, ben Duru’yum” dedi:) Tamam, hey dostum sakin ol dedim ben de ona:)
Bu sıralar şiddetli bir “Duru kimliği”ni ispatlama durumu söz konusu. O Duru, ne bir bebek, ne bir abla, ne de başka bir şey. Bu böyle biline:)