Resimlere bakınca o geldi aklıma. Elimde flüt, sihirli melodiyi çalıyorum ve sepetten kıvrılarak Duru çıkıyor:)
Son kare de pastadan dansöz çıkma sahnesini andırdı.
Duru, evde böyle oyalanıyor. Bu normalde onun oyuncak sepeti. Ablamlar bizdeyken 1 kez sepetin içinde Duru’yu sallama gafletinde bulunmuştuk. O gün bugündür aklına estikçe sepetteki tüm oyuncakları boşaltıp içine giriyor, kendini sallatıyor bize.
Bir de koltuktaki minderleri indirtip “yuva yapma” oyunu var. “Anne bana yuva yapar mısın”:) diyerek minderleri indirtip yorulana kadar zıplıyor koltukta. Orasını kendi evi gibi hissediyor.
Aidiyet duygusu, taa çocukluktan başlıyor…