Okullar tatil olunca yeğenim Emir bize geldi.
Öyle olunca da Duru’ya gün doğdu tabii.
Çok seviyor Emir’i, Emir de onu…
Birlikte iyi vakit geçiriyorlar. Gidip gidip sarılıyor Duru abisine.
Akşamları saklambaç oynuyoruz üçümüz. Biraz “ince” olunca, hiç umulmadık yerlere saklanıp birden çıkarak şaşırtabiliyorum onları:) Özellikle Emir için hem eğlenceli hem korkutucu bir oyun oldu bu:)
İki kere de kurabiye yaptık birlikte. Önce eller yıkandı, sonra hamurun başına oturuldu. İlkinde kalıplı kurabiye yaptık. İkincisinde yuvarlayarak şekil verdik. İkinci deneme biraz “asabi” geçti. Duru sadece kendi yapmak istiyordu çünkü. Neyse, biraz bağırış çağırışla orta yolu bulduk. Duru’nun yuvarlak kurabiyeleri “misket ve nohut” büyüklükleri arasında gidip geldi:) Emir’in verdiği şekilleri anlatmak istemiyorum, muzur çocuk:)
Öyle böyle oyalandık işte hep birlikte. Güzel ve çabuk geçti. Umarım Emir de mutlu ve memnun olmuştur bizimle birlikte olmaktan…