Dilime yapıştı şu “aşkım” kelimesi. Duru’ya sık kullanıyorum, alışkanlık oldu.
Bu sabah Duru’yla yan yana debelenirken yine bir “aşkım” yafı çıkıverdi ağzımdan.
-Anneee, bana aşkım demeyecektin??
-Pardon canım, unuttum, sana canım, kızım, birtanem diyeyim…
-Tamam anne.
-Peki, aşkım kelimesini kim kullanır?
-Babalar
-Kime söyler?
-Sana söyler, aşkım der:)
Yüzünde de muzur ve utanmış bir ifade var bu arada:)
Duru olayı çözmüş, ben çözememişim:))