Duru deniz sezonunu açtı.
28 Nisan’da İsmail Abi ve Emir’le buluştuk. Hava çok güzel, yurdum insanı tüm sahil boyunca mangalları tüttürüyor. Öyle olunca da bize sahil kısmından ekmek çıkmadı.
Daha önce Darıca tarafında “Harikalar Sahili” diye bir yer olduğunu duymuştum. Serhan da bildiğini söyledi, hep birlikte düştük yollara. Meğerse bildiği yer orası değilmiş. Orası mangal diyarından daha da beterdi:) Çaresiz, oralara gitmişken biraz yürüyüş yapıp lunaparka gittik. Duru’nun gönlü oldu işte…
Dönüşte Bayramoğlu’ndan geçtik. Sezon açılmadığından oturup 2 çay içecek yer bulamadık. Bayramoğlu’nun bir plajı vardı, oraya gittik, gidince de Duru Hanım durur mu, hemen çoraplar ayakkabılar çıktı, ayaklar denize sokuldu. Suda kendini kaybetti. Biraz daha sıcak olsa eminim ki geçen yıl Ağva’da yaptığı gibi coşacaktı suda.
Biraz oynadı suyun içinde. Midye kabukları buldu. Ayakları üşümüş olacak ki, gidelim dedi. Kuruladım ayaklarını, hakikaten de üşümüştü. Çoraplarını giydirdim… Deniz çok güzel görünüyordu. Pırıl pırıl, sakin… Bizim bile giresimiz geldi…
İsmail Abi’yi ayrı bir seviyor, resimden de anlaşılıyordur.
Koala gibi yapışıp kalıyor adeta:)
Velhasıl kaç gündür havaların ısındığını gören küçük hanımın dileği kabul olmuştu. Denize gidelim diye tuttura tuttura denize soktu ayaklarını, sezonu açtı…
Fakat bir şey içemeden döndük ya ben ona yanarım:)