Duru ilk aylardan itibaren yüzükoyun yatmaktan haz etmiyor. 2.-3. aydan itibaren boyun kasları güçlensin diye onu yüzükoyun yatırırdık, günde birkaç kez yapardık bunu. Birkaç dakika durduktan sonra hemen ağlama moduna geçer biz de sırtını sıvazladıktan sonra ters çevirirdik.
Duru neredeyse 9 ayını tamamlayacak, her şey hızla değişiyor. Değişmeyen tek şeyse bu huyu. Çocuk yüzükoyun durmaktan nefret ediyor. Oturmaya başladıktan sonra salondaki sehpayı kaldırıp ortada boş alan yaratmıştık. Serbestçe oynasın diye kalın bir battaniye serdik. Burada oturup güzelce oynuyor oyuncaklarıyla.
Yere koyunca bebek emekler derler ya, Duru’da emekleme çabası yok. Aksine, emeklememe çabası var. Bu da işime gelmiyor değil ama öyle bir içgüdüsü varsa da mani olmamak lazım diye düşünerekten geçen gün yüzükoyun yere koydum onu. Emeklemek ne kelime, kendine hemen yeni bir oyun yarattı. Kafasını kaldırıyor, bana bakıp gülüyor sonra yere koyuyor. Bir süre geçtikten sonra tekrar aynı şeyi yapıyor. Bir süre böyle oyalandı. Ve beklenen an… Mızmızlanma, ağlama… Ben de kaldırdım tabii.
Yani bir kez daha anladım ki bu çocuk emeklemeden yürüyecek…