Duru’ya ütüyü ellememesi gerektiğini, aksi takdirde elinin uf ya da cıs olabileceğini öğretmiştik. O da o gün bugündür ütü gördüğünde onu işaret ederek elini çekimser bir şekilde uzatıp kaçırıyor. Bir ara da ütü masasına taktı. Masayı işaret ederek gösterip duruyor, adını soruyor, ben ütü masası deyince tekrar işaret edip soruyordu.
Geçenlerde BİM’den bir şeyler alırken bu ütü masasını gördüm. Hoşuma gitti. Fiyatı da uygundu, aldım bir tane. Akşam gidip hemen kurdum, sanki kırk yıllık ütücü gibi işe koyuldu. Ütüyü sevmem pek, zaten anca gecenin 11-12’sinde ütü yapabiliyorum, iyice sinir geliyor bana. Dedim ki şimdiden yetiştireyim kızımı, ilerde ütü yapar bize:) Masa odasında kurulu duruyor. Arada gidip ütü yapıyor. Bazen de bizleri ütülüyor, benim bacağımı, sırtımı, anneannesinin kollarını vs. Duru’yu evimizin “son ütücüsü” ilan ettim gitti:)
