7 Ekim Pazartesi
Her akşam Duru’yla bizim yatakta yan yana yatıp uyuyoruz artık. Konuşa konuşa, biraz gülüp biraz beni kızdırarak uykuya dalıyor Durucuk.
Geçen sabah uyanıp yanıma gelmişti. Sonra yine uyudu. Öyle olunca ben de kalkıp işe gittim. Uyanınca epey huysuzlanmış. Servisle değil, ayılınca annemle gitmiş okula. Dün akşam uyumak üzere konuşuyoruz. Önce okulda öğrendiği bir hikayeyi nlattı. Ama nasıl anlatmak. Hiç teklemeden, eeee bile demeden, ifadeler, mimikleriyle birlikte anlattı. Öyle beğendim ki 2 kez anlattırdım. Sonra o bitince “Anne biliyor musun, sen sabahları elimden kayıp gidince çok üzülüyorum, seni tutmaya çalışıyorum ama yine de tutamıyorum” deyince çook derin düşünceler aldı beni:(