Tay tay tay

Tay tay tay… İnternetten baktım ama bu sözün neden bebekler ilk ayakta dururken söylendiği hakkında bir bilgiye rastlayamadım, merak ediyorum açıkçası…

Pazartesi günü ayakta durma ve yürüme talimleri sırasında kızımın tay durduğunu fark ettim. Çok kısa süre olsa da ellerini hiçbir yere dokundurmadan öylece duruyordu. Dün akşam annem de söyledi, denedik tekrar. Epey uzun süre tek başına ayakta durdu. Dengesi bozulunca da toparlıyor kendisi. Bunu yapınca da öyle hoşuna gidiyor ki, büyük bir iş başardığının farkında sanki…

Duru’nun yürürken en sevdiği şey benim inekli terliklerimi seyretmek. Karşılıklı durup onu ellerinden tutuyorum, ben geri geri yürürken o da bana doğru geliyor. Bu sırada benim inekli terliklerime bakıp gülüyor, ben adımlarımı hızlandırdıkça o da hızlanıyor. Yürüme konusunda epey yol kat ettik…

Bu inekli terlikler Duru’ya yemek yedirirken de epey işime yaramıştır. Yemekten sıkıldığında ben ayaklarımı sallayıp “Mööö” diyorum, o da gülüyor. Sonra mamaya devam tabii…

Böyle böyle günler geçiyor işte… Her gün ayrı bir sürpriz… İzleyip mutlu oluyoruz…