Eveeet, geçtiğimiz cumartesi günü Serhan’ın işyerinden arkadaşı evleniyordu, dolayısıyla biz de ailece davetliydik.
Duru’ya birkaç gün öncesinden bunu söylediğimizde oldukça heyecanlandı. Hatta okulda öğretmenine “ben gelin olucam” deyip duruyormuş:)
Neyse, cumartesi geldi… Güzel yıkadım Duru’yu, hazırladım, süsledim. Çok da güzel oldu. Ben ve Serhan da hazırlandık. Düğün Kartal sahilde bir mekandaydı.
Gittiğimizde saat 9’a geliyordu ve Duru arabada uyuyup uyanmıştı. Tam arıza yaratmak için ideal şartlar mevcuttu…
Bunun üzerine salonda avaz avaz bağıran horon havası ve hoperlörün yaptığı azizlik de eklenince bizimki içeri girer girmez yaygarayı koparttı, bir daha da susmadı zaten.
Çaresiz salondan çıkıp aşağı indik. Yanıma sabah yaptığım pankeki almıştım allahtan, onu yedi zavallım.
Ben, her zamanki düğün senaryosunu yaşadım, makyajlı ve ince topuklu halimle kocaman kızım kucağımda oradan oraya dolaşıp durdum aşağıda:)
Sakinleşince tekrar salona girmeyi denedik, yine istemedi. Kafasını koluma gömdü devekuşu gibi ve bir daha da çıkarmadı oradan.
1 saat bile oturmadan, takımızı takıp düğün merasimimizi sonlandırdık.
Pınar’ın tombik, tatlı kızını bile sevemedim, içimde kaldı:)
Genç çift bir ömür boyu mutlu olsun…