Okul durumları

Bugün Duru okullu olalı tam 1 ay oldu.

Duru’yu okula götürdüğüm ilk gün ağladıkça öğretmenler beni teselli edip bazı çocukları göstererek, “bak, bu da 1 ayda alıştı, şimdi çok iyi” diyorlardı. Bu 1 ay, alışma süreci için bana çok uzun gelmişti.

Duru tam 1 ay sonra okula adapte olabildi. İlk defa bu hafta “ben okula gitmeyeceğim” nidalarını duymadık ağzından. Bu laflar, “Ben okuldaki işlerimi bitirince sen de geleceksin”e döndü. Artık ikindi kahvaltısında da bir şeyler yiyor 10 gündür. Yemekhaneye inerken “oleeyyy yemek zamanı” diye seviniyormuş, öyle söyledi Tuba Öğretmen…

Derslere katılımı oldukça iyi ve başarılıymış. Öğretmenleri çok memnun. Ben de onlardan çok memnunum, tabii Duru’nun bu halinden de…

Geçen cumartesi kırtasiye alışverişini de yaptık. Bir dünya para… Bu çocuk daha 3 yaşında. Allah tüm anne-babalara kolaylık versin.

Bazı akşamlar, elimiz boş gittiğimizde bize kapris yapıyor.Biz alıştırdık, çcuğun bir suçu yok bunda.  Şımarık ağlamaları yapıyor kendince. Bağırıp ağlıyor, hiç dokunmuyorum. Biraz rahatlayınca “gelmemi ister misin” diyorum, isterse yanına gidiyorum. Sonra miyavlamalar başlıyor, kedi gibi, yerlerde emekliyor, bu durum biraz canımı sıkıyor, geçecek herhalde…

İşte böyle, anneanne okul sorunsalımızı da diğer her şeyde olduğu gibi üstün sabrı ve azmiyle halletti. Sağ olsun, var olsun, hep yanımızda olsun o zaman…

 

 

Yorum Gönderin

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir