Kategori: 2. YIL (11 Haziran 2010-10 Haziran 2011)

Pazar günü inanılmaz bir hava vardı İstanbul’da. Kardan sonra havanın hemen ısınması bütün İstanbul’u şaşırtmıştı, şaşıranların arasında biz de vardık. Kahvaltı yapar yapmaz hazırlanıp yollara düştük. Hıdiv Kasrı’na gittik. Puseti uzun süredir kullanmıyoruz. Hıdiv Kasrı’nın girişinden yürümeye başladık. Duru da bizimle yürüdü. “Tooşş toooşşş” diyerek koştuk birlikte. İlk yarıya kadar geldik. Sonrasında biraz babası biraz… Okumaya devam et Hıdiv Kasrı açılışını yaptık!

Hafta sonları kahvaltıyı birlikte hazırlıyoruz kızımla. Şöyle ki, normalde benim iş yapmama çok fazla izin vermiyor Duru. Sürekli onunla birlikte olayım, yanında durayım istiyor. Öyle olunca da kahvaltı hazırlama vs. sorun oluyor. Ben de onu tezgaha oturtuyorum. Artık kendisi istiyor. Oradaki kupaları diziyor yan yana, kaplarda yemek yapıp tadına bakıyor güya. Bir yandan konuşuyorum onunla,… Okumaya devam et Mutfak faresi

Günler öncesinden stresi beni sarmıştı bu kontrolün. Geçen seferki kontrol hiç iç açıcı geçmediğinden günler öncesinden anlatmaya başladık Duru’ya. Hatta bir de kitap aldm ona, ismi “Doktorda”. Tübitak yayınlarının, 3 kardeş doktora gidiyor, birinin kolunda sorun var, birisi iğne oluyor, birisi de üşütmüş, doktora götürüyor anneleri, sonra ezaneden ilaç alıyorlar falan. Duru’ya da anlattım böyle.… Okumaya devam et 21. ay doktor kontrolü

İşten eve uçarak gidiyorum dersem abartı olmaz. Aşağıdan zile bastıktan sonra apartmanın dış kapısını açınca hemen Duru’nun sesini duyuyorum: “Annniii”. Sonra ben de cevap veriyorum: “Duuruuu”. Ondan tekrar bir “annee” sesi, benden sırasıyla “Yaavvruumm”, “Duuuruuu” nidaları, merdivenler çıkılıyor ve kapıda pırıl pırıl gözlerle benim yumuk kızım beni bekliyor. İçeri giriyorum. Üzerimi hemen çıkardıktan sonra kocaman… Okumaya devam et Akşam, iş dönüşü ritüeli

Akşamları eve giderken çoğunlukla bir markete uğrar, evin ihtiyaçlarını alır, öyle gideriz Serhan’la. En kötü, benim elimde her akşam mutlaka bir poşet bulunur, pazardan, marketten vs. Duru, akşamları bizi kapıda beklerken elimizdekilere hiç bakmamıştır, tek derdi bizizdir. Geçen hafta günlerden perşembe miydi cuma mı ne, Duru gündüz, araba araba diye tutturmuş. Annem de aradı, “Annesi,… Okumaya devam et Poşette hediye arama