Bu da nesi, diyor insan ilk kez duyunca. Bilmesem ben de öyle derdim. “Aydii-eee” Duru dilinde “Aydede” demek.
Yolculukta, orda burda giderken gökyüzünde yıldızları Ay’ı gösterip “aydede” diyorduk. O da aydedeyi kendine göre “aydii-eee” olarak çevirdi.
Duru’da 1-2 haftadır, gördüğü objelerin ismini söyleme durumları başladı. Mesela televizyonda araba görünce “aaba” diyor, abi-abla görünce onları işaret ederek “aabi aba” diyor. Bir de beyaz saçlı, sakallı adam görünce de “dede” diyor. Dün gazetede Einstein’ın resmini görmüş ona “dede” diyordu:)
Ona birkaç kitap almıştım. Bir kısmını çekmecede tutuyordum, tek tek çıkarıyorum sıkılmasın diye. “Uykucu Arı” diye bir kitap da almıştım, onu çıkardım dün akşam. Orda Ay resmi vardı, baktım işaret ediyor “Aydii-eee” diyerek. Resimlerine bakıp oyalandı epey.
Telefonda konuşma oyununu çeşitli objelerle oynuyor. Dün akşam, ekmek poşetini almış, sapından tutup kulağına götürerek “Anoo” diyordu. Sonra koluna takıp gezmeye başladı evin içinde.
Yine geç uyuyor, benim pil bitiyor:) Bilmem kaç kez emdikten sonra hâlâ uyumayınca son dokunuşu kucakta yapıyoruz. Kucağıma alıyorum, yumuşacık sarılıyor, gezerek, masal anlatarak uyutuyorum en sonunda. Neyse ki gece çok fazla uyanmadı dün akşam. Ben de uyuyabildim azıcık.