Önceki yazılarımda bahsetmiştim. Duru, Selin’in kedisi. Babaanneye gittiğimizde bizimki çıldırıyor Boncuk’a. O da onu seviyor, yatıyor Duru’nun önüne, yeter ki oynasın birileri onunla. Duru ona yumuşacık dokunuyor, o da Duru’ya aynı şekilde. Tırnaklarını çıkarmadan, patileriyle yumuşak yumuşak dokunuyor ona. Araları iyi şimdilik. Duru’nun bir hayvancıkla yakın münasebette olması da iyi aslında, benim gibi korkak yetişmesin. Geçenlerde de kafenin birinde otururken ordaki köpeği sevdi. İçim gitmedi mi, gitti tabii ama onu da bu zevkinden mahrum bırakmak istemiyorum. Ellerini sildim hemen, Allaha emanet en başta tabii.
Bunları da Boncuk’la oynarken çektim…