Çişli bir akşam:)

Dün akşam iftardan sonra bizimkileri dışarı çıkaralım dedik. Biz eve gittiğimizde neredeyse hava kararacak gibi oluyor, parka götürsek çok az zaman sonra geri döneceğiz. Annem oruç tuttuğundan pek hali olmuyor, Duru’yu parka götürmek için.

Neyse, yemeği yedikten sonra toparlandık, çıkmadan önce Duru’ya sordum “çişin var mı, varsa yapalım, bez bağlamayacağım sana” dedim. Yapmadı, bez de bağlatmadı. Yanıma her ihtimale karşı yedek kıyafet aldım ben de.

Beykoz’daki her zamanki yerimize gittik. Orada Duru’dan 4-5 yaş büyük 2 çocuk bir de abla sayılabilecek yaşta kız çocuğu vardı. Kafenin önünde çimenlik bir alan var, oraya gittiğimizde bu çocuklar koşturuyordu. Bizimki de katıldı aralarına. Koştur koştur, onlar kovalıyor, bu kaçıyor, çığlıklar atıyor. Kızlar bunun üzerine geldikçe hem hoşuna gidiyor hem de heyecanlanıp “yapma abacım” diyor onlara:) Seyrederken eğlendim.

Bir ara koşarken çişi gelmiş gibi hareketler yapmaya başladı. Sordum, “yot” dedi. Neyse, bir süre sonra geldi yanıma “çiiş, çiişş” diyerekten, ama iş işten geçmişti. Çünkü onu söylerken bir yandan da koyvermiş gidiyordu:)

Tuvalete koşturduk, olan olmuştu ama. Tuttum, yapmadı, demek sonuna kadar halletmiş bir güzel.

Bize de kafeden ayrılmak düştü. Allahtan çayımız kahvemiz bitmiş, kalkmak üzereydik. Duru’nun zamanlaması müthişti yine.

Arabaya gittik. Babasına “Baba ben çiş yaptım” diyordu marifetmiş gibi:)

Üzerini değiştirdim. terlemişti zaten.

Demek ki neymiş, evde çişini yapmazsa dışarı çıkarken bezlemek gerekiyormuş.

Gece bezlemedim yine, yapmaz diye. Yapmadı da zaten.

Bir günümüz daha böyle bitti.

Yorum Gönderin

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir