Kategori: 2. ay

Dün akşam iftardan sonra bizimkileri dışarı çıkaralım dedik. Biz eve gittiğimizde neredeyse hava kararacak gibi oluyor, parka götürsek çok az zaman sonra geri döneceğiz. Annem oruç tuttuğundan pek hali olmuyor, Duru’yu parka götürmek için. Neyse, yemeği yedikten sonra toparlandık, çıkmadan önce Duru’ya sordum “çişin var mı, varsa yapalım, bez bağlamayacağım sana” dedim. Yapmadı, bez de… Okumaya devam et Çişli bir akşam:)

Gece seslendi Duru. Gittim. Bir çiş kokusu hakim. Evet, kaza 2… Baktım ıslak. Çarşaflar aynen kirli sepetine. “İşedim” diyor bizimki. Üzerini değiştim. “Altını bezleyeyim mi kızım” dedim, “Evet” dedi. Garip bir mahcubiyet de vardı. Üzüldüm kuzuma. Demek ki geceleri artık bezleyeceğim. Ya da gecenin bir yarısı lazımlığa oturtacağım. Akşam ola hayrola…

Yaklaşık 10 gündür falan (bilmiyorum, belki daha az) Duru’nun altını geceleri de bezlemiyoruz. Bir cesaret geldi bize sormayın. Bunda Duru’nun payı büyük tabii. Pazar günü babaanneye de taşıdık lazımlığı, aksi takdirde başka bir yere yapmıyor. Dün çok su içti. Yatmadan 1 saat önce de yapmıştı çişini. Gece sordum çiş var mı diye, “yot” dedi:) Neyse… Okumaya devam et İlk kazamız

Karpuz kabuğu Kumburgaz’da çoktaan denize düşmüştü ama biz bir türlü sezonu açamamıştık orada. Neyse ki Sema Abla’nın doğum günü vesile oldu da gidebildik. Hava da çok sıcak değildi allahtan. Gider gitmez Işık’ı gördü Duru. “Ne tatlısın sen” dedi ona, kolundan öptü:) Saat 5 gibi kumsala indik. Denizi görünce bizimki tutturdu giricem diye. Babası, halası, amcası… Okumaya devam et Pazar günü Kumburgaz

2 akşam önce uyuyacağız tam, kucağımda, malum… Ben de onu seviyorum bu arada, “Ben kızımı çok seviyorum, benim küçük bebeğim, meleğim” falan diyorum. Birden emmeyi bırakıp kafayı hafiçe kaldırarak “Ben küçük bebek değilim, ben Duru’yum” dedi:) Tamam, hey dostum sakin ol dedim ben de ona:) Bu sıralar şiddetli bir “Duru kimliği”ni ispatlama durumu söz konusu.… Okumaya devam et Ben Duru’yum Duru!