Pazar günü Kumburgaz

Karpuz kabuğu Kumburgaz’da çoktaan denize düşmüştü ama biz bir türlü sezonu açamamıştık orada.

Neyse ki Sema Abla’nın doğum günü vesile oldu da gidebildik.

Hava da çok sıcak değildi allahtan.

Gider gitmez Işık’ı gördü Duru. “Ne tatlısın sen” dedi ona, kolundan öptü:)

Saat 5 gibi kumsala indik. Denizi görünce bizimki tutturdu giricem diye. Babası, halası, amcası ve Işık girdiler denize. Duru çıkmak bilmez. Artık soğuktan dudakları mosmor oldu, kızdım biraz, zorla çıkardım.

Biraz kumda oynadılar babasıyla. Sonra hoop tekrar denize.

Çıkınca bu sefer amca ve halasıyla kumda oyalandı. Kumdan pasta yaptılar. “Akşama bu pastayı yiyelim mi ” dedim, “Hayır, kum bu” dedi:)

Kumsal faslı güzel ve keyifli geçti. Çişi geldiğinden yukarı çıktık.

Neyse, amcası karpuz kesti, incecik tam Duru’ya göre bir dilimi de ona verdi yemesi için.Bayıla bayıla yedi bizimki. Evde versen yüzüne bakmaz.

Yemek yerken Serhan ufak bir kaza atlattı, sandalyenin ayakları kırıldı, zavallım kendini yerde buldu. Neyse ki bir şey olmadı. İyi ki annem ya da babam üzerindeyken olmadı diye şükrettik.

Yemek faslından sonra pasta kestik. Pastanın tüm fındıkları Duru’ya gitti:)

Buraya kadar her şey iyiydi. Saati 10 etmiştik. İçeri gittim toparlanmaya, derken bir çığlık. Duru düşmüştü, kafa üstü, hem de betona. İçeri gidene kadar ömrümden ömür gitti. O kadar korkmuştu ki hıçkırıyordu kesik kesik. Çok korktuk hepimiz. Daha fazla bahsetmek istemiyorum. Tek söyleyebileceğim, Allah’ın Duru’yu koruduğu ve bu olayı çok ucuz atlattığımızdı. Kafasında şişlik, morarma bile olmamıştı.

Güzel bir gün geçirmiştik ama günün sonunda böyle bir olay yaşamamız hepimizi çok korkutup yıprattı. Allah beterinden korusun…

Böyle işte.

Dün akşam ablamlar bizdeydi. Düşme olayından konuşuyorduk. Duru “Ben düştüm, annem bana kızdı” demiş. Çok üzüldüm, demek çocuk düştüğünde “annem bana kızacak” gibi bir paranoya geliştirmiş. Ya da o anki telaşımı ona kızdım gibi algılamış. Buna daha çok üzüldüm:(

Sonra Duru’nun yanına gittim. Yanına çöktüm, gözlerine bakarak “ben sana kızmadım, sana bir şey oldu diye çok korktum” dedim. O da neşeli gözleriyle bana baktı, senle uğraşamam kadın şimdi der gibiydi…

Çocuğun gözünde nasıl bir profil çizdiysem artık…

Kendimi oturup biraz gözden geçirsem iyi olacak…

Bu resim geçen sene 1 Ağustos’ta çekilmiş.

Büyüyor… 2 yıla ne çok şey sığdırıyor çocuklar…

Yorum Gönderin

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir