Evet, Duru’cuk artık yürüyor. Dün itibarıyla (20 Temmuz) kendi kendine yürümeye başladı. Dün akşam eve gittiğimde annem “Bugün Duru nereleri yürüdü bir görsen” diye müjdeli haberi verdi. Bunun yanında artık çekmece ve dolap karıştırmalara da başlamış. Akşam baktık, bir cesaret bir cesaret, bizim hanım kendi kendine yürüyor. Sanırım az bir zaman sonra da artık kendisi bir yere tutunmadan ayağa kalkacak. Sadece 1 günde ne çok aşama kaydediyor şu çocuklar, bir kez daha hayretler içerisinde kalıyorum…
Kazandığı bu yeni alışkanlık onun uyku düzenini de etkiledi. Ya da sıcaklar, isilik, bilemiyorum. Dün bir şımardı bir şımardı. Yine bir yürüme denemesinde düştü, alnı hafifçe sehpaya geldi, ağladı tabii. Sonra da iyice şaştı uykusu. Uyutmaya çalışıyorum, ağlıyor, ama öyle böyle değil. Sonra annem girdi devreye, kucağında sallayarak uyuttu sağolsun. Dün gece de o kadar sık uyandı ki, en sonunda getirip aramıza yatırdım. Yine ağladı arada, pişpişleyerek uyuttum. Saat 6 gibi de tekrar kendi yatağına yatırdım, orda 8.30’a kadar uyudu güzelce. Ben de biraz kestirebildim böylece.
Şu sıcaklar bitse artık, minik yavrum da huzura kavuşsa…