Ne zamandır salonumuzun muhtelif yerlerinde gezinen lazımlık 3 Mart günü öğlen saatleri itibarıyla asıl amacına hizmet etmiş bulunuyor.
Annem öğlen aradı. Duru lazımlığa çişini yapmış, sonra da “anne” demiş, yani anneyi arayalım ve ona da söyleyelim demek istemiş.
İki kere oturtmayı başarmış annem, daha önce de oturmuş fakat çiş yapmamıştı. Bu sefer biraz oyalamış, sticker yapıştıralım demiş annem, öylece çişini yapmış. Kaka hâlâ beze yapılıyor, dün akşam öyle yaptı.
Bu çocuk olayı çok acayip bir şey, onun her başarısı senin mutluluk sebebin oluyor. Bir yaratığın çişi bile mutlu eder mi insanı kardeşim, ediyor işte, kendi çocuğunun her bir şeyi mutlu ediyor insanı.
Bu sabah uyandığında uzuuun bir meme faslımız oldu. Lazımlığa oturtmak istedim, kesinlikle hayır diye başını salladı. Ben giyinmeye içeri gittim. Annem olaya el koydu, oturttu onu. Bir baktım kuzu gibi oturuyor. Fakat bezine çişini yaptığı için bu kez olmadı, kaldırdık.
Korkarım lazımlığı sadece annemle kullanacak Duru, buna nasıl çözüm bulacağım bakalım??