Almayacağım diyorum, bu son diyorum yine dayanamayıp oyuncak alıyorum. Allahım, nasıl frenlesem kendimi, Duru bile bu kadar talepkâr değil oyuncak konusunda. Bir şeyi al diye tutturduğu nadirdir, en azından “kızım, şimdi paramız yok” ya da “bunu alacağımız parayla birkaç kez oyuncak ata binebiliriz” gibi sözlerimi mantıklı bulup isteğini bastırabiliyor. Tabii nadiren de diretebiliyor…
Neyse, geçenlerde Mothercare’e girdim. Baktım vitrinde %50 indirim yazıyor, girmemek olmazdı:) Duru’nun eşofmanı yoktu, o niyetle girdim tamamen. Neyse ki buldum, iki tanesi oldukça uygun bir fiyata satılıyordu. Kasaya giderken de bu oyuncağı gördüm, %50 inmişti! Geçen birkaç gidişimde gözüme kestirip, ne güzel oyuncak dediğim fakat 75 lira veremediğim oyuncak. Bir çeşit lego. Parçaları birleştirerek çeşitli şeyler yapılabiliyor, fakat vidaları, somunları olduğundan aynı zamanda tamirat işi hissi de veriyor. Duru çok sever o tip işleri, ne zaman babası bir şeyler tamir etse direkt yanına gider.
Neyse kafamda biraz gelip gittikten sonra “amaaan ölümlü dünyada bunu da alsam batmam” diye düşünerek, hem de 12 liralık bonusumu da hatırlayınca derhal kutuyu kapıverdim raftan.
Eve gittik. Oyuncağı tanıtma görevi Serhan’ın oldu, çünkü benim anlatabilmem için önce anlamam gerekiyor:) Ama öncelikle banyo yapması gerekiyordu, oyuncak bahanesine banyoya girdi hemen. Saçı kurusun diye paket yaptım yine:) Çıkınca babasıyla derhal imalata giriştiler.
Köpek, el arabası, araba, 7-10 çeşit farklı şey yapılabiliyor. Duru şimdilik vida ve somunları bize vererek yardımcı oluyor, bir de bozarken…
Bu da köpeğimiz:)
Çok keyifli, güzel, kafa çalıştıran, oyalayan bir oyuncak bence.
Üzerinden birkaç gün geçmesine rağmen her akşam bir şeyler yapıyoruz.
Neyse o kadar düşündüğüme değdi yani, bu oyuncak işe yaradı en azından. Bakalım ne kadar gidecek??
