Duru 3 yaşına 15-20 gün kala mm olayını bırakmıştı. Ona kalsa daha devam ederdik ama azalta azalta günde 1’e, bazen 2 günde bire düşürmüştük en son.
20 Mayıs’tı en son buluşmamız, ondan sonra bir daha da olmadı.
Yaklaşık 1 yıldır azalta azalta bu duruma geldik. 1 ayı geçti…
Böyle bitmesi en başta benim için iyi oldu. İlk denememde kıyamamış, salya sümük ağlamaktan helak olmuştum. Çünkü bence annenin psikolojisini de çok etkileyen bir dönem. Öncelikle annenin hazır ve kararlı olması gerekiyor.
Sonra 1 sene daha devam etti. 1 yıl boyunca önce gündüzleri 2’ye, sonra 1’e en son da gece emmelerini kestik. Zaten son zamanlarda kendisi otomatikman emmeden uyuyordu artık:)
En son da sabaha karşı ya da saat 7 gibi uyanıp ben işe gitmeden bir yokluyordu. Son etapta da bunu hallettik. Başta biraz bozuldu, huysuzlandı, kapris yaptı, arkasını döndü ama bu sefer kararlı olduğumdan hem de fazlasının yarardan çok zarar getireceğinden dolayı geri adım atmadım.
Epey bir süre tekrar tekrar denedi, istedi. “Artık büyüdün, ablalar mm emmez, gel seninle başka bir şeyler yapalım” diyerek dikkat dağıttım. O süreç de çok çok zorlamadı bizi.
Şimdi bazen aklına geldikçe dalga geçerek “memoo” diyor, sadece seviyorum anne diyor:) Ne de olsa üç yıldır süregelen bir arkadaşlık, alışkanlık var…
Bu olaya da hepsinde olduğu gibi hislerim ve Duru’nun davranışları yön verdi. Azaltarak bitirme yöntemi çok başarılı. İnternetten okur, nasıl yapılır ki bu, imkansız diye düşünürdüm ama oldu…
Ve iyi ki de bu yaşa kadar devam etmiş.
Canım kızıma tekrar tekrar teşekkür ediyorum bana böyle güzel bir duyguyu doya doya yaşattığı için…