Emir, iyi ki doğdun…

Geçen cuma akşamı Emir’in doğum günün kutladık. Ablamlar bize geldiler. Duru pek neşeliydi, sabırsızlıkla bekledi Tiya ve İso’sunu, Emir bizdeydi o gün zaten. Kapı çalınca hemen koştu, teyzesi ona yine bir kitap almış, nereden bulur böyle şeyleri bilmem:) Kapakta bir maymun var ve maymunun gözleri oynuyor:) Neyse, iftar vakti gelince sofraya oturduk hepimiz, annemin hazırladığı… Okumaya devam et Emir, iyi ki doğdun…

1 ayı devirdik

Duru 3 yaşına 15-20 gün kala mm olayını bırakmıştı. Ona kalsa daha devam ederdik ama azalta azalta günde 1’e, bazen 2 günde bire düşürmüştük en son. 20 Mayıs’tı en son buluşmamız, ondan sonra bir daha da olmadı. Yaklaşık 1 yıldır azalta azalta bu duruma geldik. 1 ayı geçti… Böyle bitmesi en başta benim için iyi… Okumaya devam et 1 ayı devirdik

Duru… 3…

İnsan tuhaf oluyor, inanamıyor… Diyor ki, daha dün gibi, kolumun yarısı kadardı, kucağımda ufacıktı, göğsümdeydi. Bir yerden sonrası çok hızlı geçiyor, sanırım o da 1 yaş sonrası. Daha çok var, yaklaştı, geliyor, az kaldı derken Duru’nun 3. yaşı da geldi de geçti bile… O benim büyümüş de küçülmüş güzel yavrum, öğretenim, sevdirenim, süslüm, bilmişim, büyük… Okumaya devam et Duru… 3…

Canımın yarısı

Bugün özel bir gün benim için. Dosttan öte, kardeş gibi bellediğim Ebru’nun doğum günü… 7 yaşından beri tanırım onu. İlkokula başladığım 3. gün sınıfım değişince Ebru’ların sınıfına götürdü kader beni. Çok cadı, becerikli, akıllı, zehir gibi bir çocuktu Ebru. O zamanlar Özlem benim en yakın arkadaşımdı. İlkokul bitti, ortaokula başladık. Orta 2’den sonra bu sefer… Okumaya devam et Canımın yarısı