Kategori: 2. ay

Akşamları pek oyun oynamıyor artık Duru. Varsa yoksa meme. 2 akşam önce nasıl olduysa legolarını aldı. Bunu yaptı. Çok beğendim, fotoğrafladım derhal. Güzel olmamış mı?

Cumartesi Duru’yu parka götürdük. Aslında niyetim gitmemek, evde kalıp temizlik yapmaktı. Bir keresinde ben gitmemiştim, evde kalıp temizlik yapayım diye. Ondan etkilenmiş meğerse Duru. O gün bugündür bir yere giderken önceden isteğini bildiriyor bana, “Anne sen de geliyorsun” diyor. Neyse halim de yoktu ama gittik. Orda çocuklar kaydırakta bir şeyler yapıyordu. Nereden öğrendiyse, parmağını kaldırdı,… Okumaya devam et Laf ebesi

Duru meğer ne çok şarkı ezberlemiş de haberim yokmuş. Bir bir su yüzüne çıkıyor şimdi. “Elim elim epelek, elden çıkan kepenek, kepeneğin yarısı bitbidenin karısı, Adem budem sil bunu süpür bunu” Bunu bize rahmetli dedem söylerdi Ankara’ya gidince. Annem de Duru’ya öğretmiş. Dün oturuyoruz “Elim elim söyle” dedi. Ben söylerken o da benimle birlikte söylemeye… Okumaya devam et Şimdi Duru için şarkı zamanı

Duru artık şarkı söylemeye başladı. Konuşmadığı dönemlerde benim ve Tarkan abisinin:) söylediği bütün şarkıları belleğine almış hanımefendi. Dün yine yıkadık onu, ağlaya sızlaya. Bu sefer daha az ağladı, daha doğrusu ağlamış olmak için ağladı gibi bir şey. Böyle böyle alışacak, başka yolu yok. Sıcak bir yandan, dün akşam delireceğim sandım sıcaktan. Balkon kurtarıyor biraz, dün… Okumaya devam et Şarkılı günler

Nedense her çocuğa öğretilir bu kısacık şiir. En azından bizim ailede. Benim, ablamın, Emir’in ilk öğrendiği şiir budur. Dün akşam annemlerden  dönerken Duru’ya söyledim bunu. Daha önce  de söylüyordu ama ilk iki dizesini söylüyor sonrakileri bilemiyordu. Öyle güzel söylüyor ki artık, bir de elleriyle hareket de yapıyor şiiri okurken. Son dize yalan yanlış, “Serhan Bey’in… Okumaya devam et Dizi dizi inciyim