Durucuk tam 7 ay bu beşikte yatmıştı. Geceleri sık uyanmaya başlamıştı. Eli kolu bir yere çarpınca darlanıp ağlayarak uyanıyordu. Biz de onu karyolasında yatırmaya alıştırdık. 2010 Ocak ayının ortalarından beri de boş duruyordu beşikçik.
Beşiğin yeni sahibi belliydi aslında, aylar öncesinden rezerve edilmişti, sadece aramıza katılmasını bekliyorduk.
Kız mıydı, erkek mi?? Bakalım kim şereflendirecekti Duru’nun beşiğini.
Derken sevgili arkadaşım Emine müjdeli haberi verdi, bundan yaklaşık 7 ay önce… Hamileydi…
3 aya kalmadan da bebeğimizin cinsiyeti belli oldu, erkekti yeni sahip…
Beşikte yatacak küçücük misafirimizin adı Deniz olacaktı, adı da güzeldi…
Aylar geçti, biz bir türlü ayarlayıp da buluşamadık Emine’lerle teslimat için. Neyse ki Kurban Bayramı’nın uzun tatili imdadımıza yetişti.
Beşiği vermeden önce, Deniz’cik temiz temiz yatsın diye tülünü bebek sabunuyla yıkayıp poşetlemiştim. Öylece duruyordu.
Bu resim de beşikte gelinen en son noktadır:
O gün öğlen mutlu mesut uyuduğunda Duru’yu beşiğine koyup veda fotoğrafı çektim…
Yeni sahibi Minik Deniz’imiz de umarım Duru gibi huzurlu, mutlu uykular uyur bu beşikte. Sağlıklı, güzel günler geçirir annesi babasıyla…